Ці магчымае прымірэньне пратэставай і ляялісцкай частак беларускага грамадзтва, да чаго заклікае пісьменьнік Артур Клінаў? Ці варта і магчыма вярнуцца ў часы да 2020 году? Ці застаецца беларускі народ суб’ектам палітычнага працэсу? Якая альтэрнатыва прымірэньню?
Гэтыя пытаньні Юрыя Дракахруста на канале Свабода Premium абмяркоўваюць дырэктар інстытуту «Палітычная сфэра» Андрэй Казакевіч і аналітык Беларускага інстытуту стратэгічных дасьледаваньняў Вадзім Мажэйка.
Казакевіч
- Рэакцыя на інтэрвію Клінава была больш зьвязаная з эмоцыямі, чым з аналітычным падыходам.
- Варыянт Клінава — гэта прымірэньне, кампраміс дзеля незалежнасьці.
- Гэты варыянт не рэалістычны, улада ўвесь гэты год дэманстравала, што яна ня хоча ніякага дыялёгу.
- Той пэрыяд 2015-2020 году, які Клінаў лічыць «залатым», улада лічыць памылкай.
- На думку ўлады, лібэралізацыя, стварэньне грамадзянскіх ініцыятываў, падрывалі рэжым.
- Умацаваньне заходняга ўплыву, на іх погляд, спрыяла пратэстам.
- Улады могуць спыніць рэпрэсіі толькі тады, калі перастануць лічыць сваіх апанэнтаў палітычнай праблемай.
- Схема Клінава прадугледжвае, што людзі забываюць пра гвалт, прычым шчыра забываюць; палітвязьні пішуць пакаяльныя лісты, абяцаюць не займацца палітыкай.
- Але ўнутры ўлады занадта шмат боязі паўтарэньня 2020 году.
- Шмат хто зь іх не паверыць, што апазыцыя перастала, паводле іх лексыкі, «ірвацца да ўлады», а Захад не зьбіраецца «падрываць канстытуцыйны лад Беларусі».
- Усе такія варыянты прадугледжваюць наяўнасьць даверу паміж бакамі.
- Гэта тое, чаго ў Беларусі ў прынцыпе няма.